Nina (21)
Ik heb uit solidariteit met mijn moeder wel eens geprobeerd een dag te Sonjabakkeren. Ik moet toegeven: het was moeilijker dan ik dacht. Twee uur na het ontbijt, dat bestond uit één crackertje met aardbeienjam (uiteraard in lightvariant), had ik me al vergrepen aan een boterham, een appel en drie koekjes. Toen moest de lunch nog beginnen.
Het is natuurlijk onzin om een crashdieet te vergelijken met de Ramadan, maar in de praktijk komt het op hetzelfde neer: je mag niet eten. Nou is dit wel heel simpel gezegd. Ik weet natuurlijk dat het Sonja Bakker dieet en de Ramadan inhoudelijk totaal verschillen. Het vasten tijdens de Ramadan doe je om Allah te bedanken voor alles wat hij gedaan heeft. Door tussen zonsopkomst en zonsondergang niet te eten, wordt je ziel gereinigd. Een dieet volgen doe je meestal maar om één reden: afvallen.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe het is om te vasten. Ik ben niet religieus opgevoed. Ik heb alleen naar de verhalen geluisterd van mensen die wel vasten. Fascinerend vind ik het. Vooral omdat ik het zelf totaal niet kan voorstellen. Een dag zonder eten; oké, dat is te overleven. Een dag zonder water; dat wordt al moeilijker. Een dag zonder eten en drinken; hoe houd je het vol? En dat een maand lang!
Een paar weken geleden was ik in Marokko. Een jongen vertelde me over de Ramadan. Hij was verheugd over het feit dat hij weer mocht vasten. Hij zei dat hij het een geweldige ervaring vond. Natuurlijk was het zwaar, maar vooral vond hij het heel gezellig. Overdag vasten en na zonsondergang met de hele familie eten. Hij vertelde dat iedereen in zijn omgeving weet wat hij doormaakt, want het is iets wat je met zijn allen doet.
Een paar dagen na dit gesprek had ik mijn eerste, ongeplande, (bijna echte) vastervaring. Met mijn zusje maakte ik een tocht door de woestijn aan de grens van Algerije. Drie dagen en twee nachten zouden we in de woestijn verblijven. Van te voren hadden we tien flessen mineraalwater gekocht. Een inschattingsfoutje bleek, want op dag twee was al het water al op. We moesten dus heel wat uren wachten voordat we weer wat konden drinken. Pff..wat was dat afzien. Tegelijkertijd realiseerde ik me ook wat een geluk ik heb dat er 24 uur per dag water uit mijn kraan stroomt als ik dat wil. Dat ik altijd kan drinken als ik dorst heb.
Ik denk dat de Ramadan afzien is, maar tegelijkertijd ook heel mooi kan zijn. Dat je inzichten krijgt die je eerst niet had. Misschien moet ik het volgend jaar ook maar eens gaan proberen. En dan wat langer natuurlijk dan een halve dag zonder water in de woestijn.
Nesrine (21)
We zijn alweer een week verder en mijn ervaring leert tot dusver dat het zich onthouden van eten en drinken sneller went dan ik had gedacht. Op de een of andere manier is de mens in staat zich snel aan te passen aan wat hij heeft of niet heeft. Nu ben ik overdag gewoon met andere dingen bezig dan mij dwangmatig af te vragen wat ik tijdens de lunch zou moeten consumeren en wat ik voor het avondeten in huis zou moeten halen. Het gaat al aardig.
Goed ik moet bekennen: ook ik ben menselijk en ben verzot op onder andere mijn dagelijkse donkere boterham (plus de pitjes) met kaas en een flinke kop koffie op de vroege morgen. Het doet mij realiseren dat het deze kleine dingen zijn die mijn dag maken. Het is niet zozeer dat ik niet zonder koffie kan ’s ochtends, dat kan ik blijkens de afgelopen 8 dagen redelijk goed, maar het is onderdeel van mijn ochtendritueel. Het journaal bekijken is nu wel een hele andere bezigheid dan ik gewend ben. Maar juist deze gewenning is wat onthouding interessant maakt. Voor mij is vasten een vorm van relativeren en zelfreflectie.
Getuige mijn vorige verhaal probeer ik spiritueler te worden, maar dit kan wel moeilijk zijn. Hoewel ik probeer me niet te focussen op eten en drinken, kun je er soms niet om heen. Deze zwakke momentjes heb ik vooral tussen 17:00 en 19:00 bij het kijken van onder andere Masterchef, Over de Kook en Wie is de Chef? Of wanneer mijn ouders bezig zijn met de voorbereidingen voor het avondmaal dat bestaat uit soep en vele hartige hapjes. Hoe tegenstrijdig het misschien ook is, de maand staat ook voor een groot deel in teken van samenzijn en samen eten. Families zoeken elkaar op en nemen ieder wat lekkers mee, waar zij vaak een heel dagdeel aan besteed hebben, en breken zo gezamenlijk hun vasten. Het is altijd wel gezellig om met elkaar de laatste minuten af te tellen terwijl het buiten begint te schemeren. De eerste happen worden genomen nadat degene die de teletekstpagina van de Publieke Omroep, het is bij ons tot wet verheven dat de commerciële omroepen geen affiniteit hebben met het klokwerk, in de gaten houdt ‘bismillah’ (in de naam van Allah) zegt. Het blijft een vreemd fenomeen; na enkele happen lijkt het alsof je de hele dag gegeten hebt en bestaat er lang niet zoveel lust als enkele minuten ervoor. Bovendien heb ik nu een andere ritueel: koffie drinken en het 10-uur journaal bekijken.
Daphne
Sinds een jaar woon ik in de Indische buurt van Amsterdam. Een gezellige buurt, die wordt gekleurd door verschillende nationaliteiten. De javastraat staat bekend om de turkse bakkerijtjes, marrokaanse winkeltjes en indische toko’s. Studenten mengen zich tussen turkse en marokkaanse gezinnen. Alhoewel ik erg blij word van de altijd aanwezige vakantiesfeer in deze buurt, moet ik bekennen dat mijn kennis over de islamitische cultuur niet echt groot is. Beter gezegd: ik ben een islam- leek. Niet dat ik er niet voor opensta, maar
toevalligerwijs heb ik weinig mensen om me heen die de islam als geloofsovertuiging dragen. Tijd voor wat research dus!
Op zoek naar informatie over de ramadan, komt een aantal belangrijke aspecten van het niet eten, drinken, roken en hebben van gemeenschap aan het licht. Zo leer ik dat deze vastenmaand zorgt voor zuivering
van de ziel, dat men leert wat zelfdiscipline en zelfbeheersing is en dat men Allah bedankt voor alles wat hij heeft gedaan. Tevens zorgt de periode van onthouding voor verbondenheid. Ook zijn er een aantal
fysieke voordelen: vasten bevordert je bloedsomloop, het helpt je hart en zenuwstelsel tot rust te komen en allergieën kunnen worden genezen en bovenal val je ervan af! Trrriiingggg! Er gaat een belletje
rinkelen. Terwijl ik deze informatie op me laat inwerken, vind ik het bijna jammer dat we al aan het einde van de zomer leven en niet vlak ervoor. Wellicht had ik dan ook overwogen om een maand niet te drinken
en te eten tussen zonsopgang en zonsondergang. Genoeg pro’s in mijn buurt om deze leek de kneepjes van het vastenvak bij te brengen. Mijn buren zouden me vast met open armen ontvangen! En op de koop toe nog
wat overtollige kilo’s kwijtraken, wat wil een mens nog meer! (al vraag ik me af of de lekkernijen die na zonsondergang genuttigd mogen worden, me niet twee keer zoveel zouden laten aankomen.)
Oké, even zonder gekheid, vasten is een prestatie, echt. Dertig dagen lang niet eten en drinken, het lijkt me een moeilijke opgave. Natuurlijk is het een welkome bijkomstigheid dat vasten ook goed is voor je lichaam, maar zoals ik al even kort probeerde aan te stippen, heb ik goed begrepen dat het bij vasten niet alleen gaat om het niet eten en drinken, en vooral niet om afvallen. De ramadan kent veel meer betekenis dan dat. De vastende moslims proberen verbondenheid te tonen, door empathie te tonen voor arme, hongerige mensen. In deze periode wordt er bewust meer gebeden, staat men stil bij hun ware geloofsovertuiging. Alhoewel de ene moslim zijn prioriteiten meer bij het een zal leggen dan bij het ander, heb ik diep respect voor allen die vasten! Ik ben nog lang niet uitgeleerd over de ramadan, deze week maar wat buurtonderzoek verrichten!
Tot volgende week.